Babalık Korkuları

Neden yazıyorum…

Biri benden baba olmayı tek bir kelime ile özetlememi istese, ilk kelimem kesinlikle ‘Kaygı’ olurdu. Bu benim hayatımda hep böyle oldu zaten. Değerli bir şeye sahip olduğumda kaybetmekten ve ona zarar gelmesinden korktum hep. Bu sayfayı da benim durumumda olabilecek babalar için yazıyorum. Belki birimizin yolu diğerinin işini kolaylaştırır. Önce korkumuzun, kaygmızın nedenini bulmaya odaklanalım. Babalık korkuları belki de aşabileceğimiz kaygılardır…

Peki neden korkuyoruz

Katıldığım eğitimlerden birinde öğrenmiştim ‘Kaygıların temeli belirsizliktir.’ O günden beri aklımdan çıkmaz. Ne zaman korksam hemen belirsiz olan şeyi ararım. Belirsiz olan da her zaman ortada olmuyor. Genelde bulmak zor. Ancak, olur da neyin belirsiz olduğunu bulabilirsen şanslısın. Çünkü ancak o zaman çözüm var mı yoksa çözüm yok mu kestirebilirsin.

Bu anlamda yıllardır kendime oluşturduğum bir algoritma var.

• Korku var mı
  • yoksa keyfine bak
  • varsa belirsiz durum ne?
    • buldun mu çöz ve keyfine bakmaya devam et
    • bulamadın mı o zaman kabullen ve keyfine bakmaya devam et

Bu algoritmayı uygulayarak her durumda hayatın keyfine varmak mümkün… Ayrıca unutmaki, kaygılarının hepsinden kurtulmak zaten senin elinde olmayacak. Bütün iş, bazılarını kabullenmek ve evladınla keyifli vakit geçirmeye odaklanmak. Böylece onunla geçirdiğin zamanın kalitesi artacak. Dolayısıyla sen de korkulardan çok, keyifle geçirdiğin anların içinde bulacaksın kendini. Bu yol seni korkulardan uzaklaştırdıkça keyif almayı öğreneceksin. Bu işin sırrı korkularının seni alıkoymasına izin vermemekte. Bunu başardığın an kendini daha rahat hissedeceksin. Zaten herşeyde böyle değil mi?

Babalar hep cesur mudurlar?

Bence bütün babalar, korktuklarını belli etmeyen korkaklardır. Her baba korkar arkadaş, her baba kaygılanır. Geleceği düşünür, ailesine dair hayaller kurar. Kurduğu hayallere ulaşıp ulaşamama konusuna net bir cevabı olmadığı için de kaygıların ortasında bulur kendini. İşte tam da burada ‘kabullenme’ devreye girmeli. Hayatın ve kaderin değişmeyeceğini kabullenmek… Başka bir deyişle, varmaktan değil de yolda olmaktan keyif almak. Demesi kolay deme okur kardeşim. Demesi de zor uygulaması da. Dolayısıyla babalar olarak çok cesur olamadığımızı da kabullensek fena olmaz:)

Babalar, kaygılarınız normal

Evet sevgili babalar, kaygılarınız normal. Yani en azından benim kaygılarım bana normal geliyor… Normal olmayansa kaygılarınızın sizi yönetmesi ve hayatınızı olumsuz etkilemesi. Kaygılanmakla geçirdiğiniz her anı evladınızdan çaldığınızı düşünerek yaşayın. Babalık korkuları ile uğraşmaktansa keyifle yaşayın…

Eğer sen de bir şekilde bu yazıyı okuduysan ve eklemek istediklerin varsa elin geri gitmesin:) Eklediğin her cümle en azından bana yardımcı olacak…

Baba olmak üzerine yazdığım diğer yazıları okumak istersen, buraya bir link bırakıyorum:)